Eindelijk op reis ….

20 september 2021 – maandag.

Het wordt dan toch weer spannend om op reis te gaan. Na 18 maanden Corona konden we weer een reisje gaan maken. En iedereen was duidelijk drukker en zenuwachtiger dan anders. Ja, een beetje schoolreisjes-achtig! 

Ook het weerzien na al die tijd was hartverwarmend. En dan de bus in. Je ziet dat een groot deel van de groep weer op dezelfde plaats zitten gaat als de vorige keer. Wel zo gemakkelijk.

"Ik ben Willem” zegt de chauffeur als alles is ingeladen en iedereen zit. Willem Ovenkamp. Ik ben 53 jaar geleden in het huis van mijn oma in Den Helder geboren. Ik heb in de Aardbeienstad Beverwijk gewoond en nu in Heemskerk.

En dan gaan we op pad. Als vanouds. We missen Piet en Irene op het voorste bankje. Zij kunnen niet mee omdat Piet aan zijn knie is geopereerd. En, ondanks het verdriet wat ze onlangs moesten verdragen, gaan Els en Theo ook mee. Fijn!

Willem laat weten dat hij voor de eerste keer op pad gaat als chauffeur en dat hij (nog) niets weet van de route die we gaan afleggen. 

We lunchen in Meerkerk en reizen dan door naar Royal Astrid Hotel in Oostende. Voordat we uitstappen zegt Willem dat het diner om half 7 is!

Hij gaat naar binnen en komt terug met een lijst én de sleutels van de kamers. Elf jaar geleden zaten we hier ook en tot onze verbazing hebben Ilse en ik dezelfde kamer als toen.

Bijzonder is dat, als je hier in België ergens binnengaat, dat je een mondkapje moet dragen. Dus als je je kamer uitstapt draag je een kapje, maar als je doorloopt naar de eetzaal heeft en hoeft niemand meer een kapje om. Dus Texelaars vergissen zich nogal eens. 

Als we lekker een glaasje drinken voorafgaande aan het diner, worden we in allerijl opgetrommeld om aan tafel te gaan, want 18.00 uur is de tijd om aan tafel te gaan! Daar krijgen we het volgende:

* amuse

* gestoofde vis met groente en aardappelpuree

* glas met ijskoude yoghurt met vruchtjes en sausje

Dus als Willem laat weten dat we de volgende morgen om 10 uur vertrekken roepen we dat het wel half 10 zal wezen! Het ontbijt is tussen 8 en 10. We aan om 10 uur rijden. 

Na het diner even naar  het strand lopen om te zien hoe het er uitziet. Er zijn hier geen duinen meer te zien. Wel enorm hoge gebouwen, torenflats, die een wijds uitzicht hebben over de zee. Een brede boulevard waar iedereen naar hartenlust kan gaan en staan waar hij/zij maar wil. Vreemdsoortige twee tot acht persoons trapkarren, waarmee een gezin met kinderen zich al trappende mee verplaatsen en, te zien aan de gezichten, met veel plezier. Veel E-steps en allerlei soorten  andere voertuigen. En dan, vóór de muur van de boulevard ligt een breed strand.  Alleen kunnen wij dat niet zien als we van ons hotel over een badweg naar het strand lopen, want dan zie je alleen de achterkanten van de badhokjes.

21 september – dinsdag.

Vandaag staat Gent op het programma. Leuk om te horen is dat de Gentenaren "Hent” zeggen. Ze hebben een dialect dat de ‘h’ en de ’g’ verwisselt.

We hebben goed geslapen, al was het wel erg warm op de kamers. Men denkt dat een deel van de warmte wordt geproduceerd door de koelkast. Die loodst zijn warme lucht de kamer in.

Het ontbijt is enorm in variëteiten van brood beleg en fruit, vruchtendranken, warme dranken en noem maar op. 

We stappen om 11.15 uur uit de bus bij de Sint Jacobskerk en krijgen te horen dat we daar weer om drie uur worden opgehaald. Dus eerst op zoek naar een Info (V.V.V). Al gauw zijn er groepjes die zich laten rondvaren in bootjes waar een gids ze vertelt over de geschiedenis van de stad. Heel aangenaam zo’n tochtje in de zon. 

De presentatie van "Lam Gods” in de St. Baaf Kathedraal, gebouwd in de tiende eeuw, is meer dan indrukwekkend. De naam luidt:

"Lights on VAN EYK.

ART & LIGHT EXPERIENCE” 

Men is 5 jaar bezig geweest met de restauratie van dit geweldige drieluik. 

Tijdens de rondvaart kwamen we veel te weten over de geschiedenis van deze oude stad met name over de Oude Vismijn en het Groot Vleeshuis.

We genoten van een bak koffie op een terras en de dag werd afgesloten met een vrolijk diner dat bestond uit: 

* tonijnsalade

* vleesgerecht met varkens medaillons

* chocolade mousse.

Na het eten een wandeling of T.V. kijken op de kamer want we zitten hier midden in de W.K. Wielrennen. 

22 september – woensdag.

Vandaag staat Ieper met het museum Flanders Fields op het programma. De zon schijnt volop en het is bijna windstil. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, want onze eerste kennismaking met dit museum was dat er hard werd gewerkt om in de Lakenhalle een museum te maken op de eerste verdieping. Toen stond alles een beetje door elkaar en kon je alles zelf bekijken en uitzoeken. 

Waarom valt het nu tegen?

Alles was te gestroomlijnd en verbonden met knoppen en knopjes, maar ook met een apparaatje dat je alle informatie verstrekte. Alles was in het half schemer en alles was schoongewassen. Henk zei terecht dat hij niks van de oorlog had gezien, alleen maar spulletje en wapens. Zelfs het feit dat Ieper totaal in puin was geschoten kwam daar niet goed uit de verf, vonden wij.

In Australië, waar wij gasten waren van Maarten Dijt, kwamen we in een museum van 1914-1918. Alle Aussies die nog leefden werden voorzien van nieuwe kleding en de oude kleding ging smerig en wel mee naar huis. Daar werden met poppen scenes opgebouwd naar de werkelijkheid met soldaten in de echte kleding met de Belgische modder er nog aan!  Indrukwekkend echt! Maar dit terzijde!

We gingen wandelen en kwamen bij de Menen Poort waarin alle namen van ruim 55.000 buitenlandse soldaten staan gegraveerd.  

Op de terugweg twee verhalen voorgelezen, ook mede namens Irene Schuijl, omdat wij dat al een aantal jaren deden bij wat langere busreizen.

In het programma stond een muziekavond aangegeven. Maar dat gaat niet door vanwege de Corona. Iedereen sprakeloos. We zitten allemaal in één grote eetzaal en dan kunnen we niet in een zaal zitten om naar muziek te luisteren en/of mee te zingen?  Op tafel krijgen we het volgende:

* paté met sla

* gestoofde zalm met saus een aardappelpuree

* taartpunt.

23 september – donderdag.

Het is weer een prachtige en zonnige dag.

Zeeuws Vlaanderen staat op het programma en vooral een bezoek aan Sluis. Daar is iets bijzonders te zien op de klokkentoren. Daar staat een mannetje op wacht. Hij wordt Jantje Sluis genoemd.

Jantje staat bij de grote Belfortklok en als Jantje daar op slaat dan betekent dat de Spanjaarden er aan komen.

Vanaf een terras waar we koffie dronken konden we Jantje zien en ook dat de klok niet was gebruikt.

Veel activiteiten waren er niet. Ja winkeltjes en zo.

Even wat rond slenteren is het wel zo’n beetje. Meer dan de helft van de vrouwen gaat niet winkelen en mannen al helemaal niet. Maar het staat wel beschreven bij ieder dagprogramma!

We rijden nog wat rond en maken een korte stop in Zuidzande bij "Atelier de Fest”. Daar is heel veel te zien, vooral het verwerken van glas tot mooie gebruiksvoorwerpen. Er worden hier wel spulletjes gekocht. 

Om half vijf zijn we terug en bereiden ons voor op de warme maaltijd.

* geitenkaas salade

* kippenpoten **) 

* pancetta  in glas met dressing.

**) 2 hele gestoofde poten met vel en al en daarbij een paar stukjes wortel, friet en wat sla + saus.

Velen van ons bleven nazitten in het café en  gingen later naar bed.

24 september –  vrijdag

We vertrekken op tijd naar Brugge en een half uur later staan we op een uitstapplaats, het Barge Plein, waar drie paardenkoetsen voor ons klaar staan om een rondrit door de stad te gaan bezorgen. Het heeft  heel lang geduurd eer dat weer kon, zei koetsier Dirk tegen me en vertelde dat de paarden het zichtbaar fijn vonden dat ze er weer op uit konden. We kregen een mooie rondrit van ruim een uur en zagen vele mooie gebouwen en kerken. Het verkeer hield rekening met de paarden. 

In het centrum worden we afgezet. Een bijzondere stad waar alle pleinen en straten belegd zijn met kinderhoofdjes. Dat was vooral zwaar voor onze reisgenoten met een rollator. Daarom wil ik hier een grote pluim uitdelen aan Dora en Jan Geus die het heel zwaar hadden maar rustigjes aan de weg terug zijn gelopen naar het opstapplein. 

Voor iedereen was het een topdag, want héél zonnig, héél mooi, héél zwaar.

Wat ons opviel was dat een plein met een water speelplaats voor kinderen waar wij de laatste keer zaten te kijken naar kindertjes in en om het water en oplettende moeders op de bassinrand veranderd was in een gebied met alleen maar terrassen. Een inwoner die daar zat vroeg ik naar de reden en die sprak van: "Horeca – geld verdienen – alles moet daarvoor wijken!”

Een mooie stad en Willem kwam op tijd om ons terug te brengen. Het was echt warm geweest op de kasseien en we waren toe aan een koele dronk.

Het diner bestond uit:

* een salade met gedroogde – gerookte ham

* een visstoof met aardappelpuree, enige saus, 

   garnalen en wat groente

* een lekker fris toetje met choco-vanille ijs.

Echt een dag om van te dromen. 

Wij lagen dan ook vroeg in bed!

25 september – zaterdag.

Vandaag gaan we varen! 

Én, dat zit bij de prijs inbegrepen!

We varen langs met riet begroeide oevers maar kunnen degene die tekst en uitleg geeft niet verstaan. Toch genieten van de tocht en de weidse uitzichten.  Het boerenland in België is zo veel anders dan bij ons;

De tocht gaat van Nieuwpoort naar Diksmuide. 

Daar gaan we aan land en kunnen we zelf bepalen wat we gaan doen. Omdat we bij een terras aan wal komen doen we eerst even ’n bakkie. Je kan daar ook lekker eten en ’t gebak is daar perfect. 

Henk en ik bepalen dat we een rustdag hebben en blijven op het terras van "Hotel De Haan” zitten en draaien een beetje met de zon mee. We hadden van te voren besloten om niet meer dan 900 stoeptegels heen en 900 tegels terug te lopen. 

Totaal toch nog 600 m.!

Dus een soort van rustdag.

Zo’n dagje kijken naar hoe de Belgen hun zaterdag doorbrengen en allemaal lekker gaan zitten eten en drinken met vrienden of met hun kinderen. Zoiets kennen wij niet!

Op de grote markt zijn o.a. pastinaken te koop maar daar is ook het bijzonder fraaie gerestaureerde gemeentehuis te zien. 

Ook de St Nicolaaskerk is in oude glorie hersteld.

Morgen gaan we naar De Haan. Ieder staat het vrij om mee te gaan. Omdat we om 1 uur terug zijn gaat iedereen mee. Er blijft  nog genoeg tijd over om in de middag zelf een tochtje met de kusttram te maken. In de halte achter het hotel kun je een dagkaart pinnen voor € 7,50.

Wat eten we vandaag?

* carpaccio

* eendenborst in saus

* ijsje.

De eend was vers en dus vreselijk taai.

Net zoals een haas moet je een eend laten adelen, die moet je een aantal dagen laten hangen, dan wordt het vlees mals. Dat leerde ik in mijn jeugd als seizoenkelner bij Eef Breeuwer van Hotel- Café Restaurant "de Oranjeboom”. 

Een dag is snel voorbij. Hier komt de volgende al!

26 september – zondag.

Alweer zo’n prachtige en zonnige dag. De voorspelling is dat het 23 graden C wordt vandaag. In principe zijn we vandaag vrij om te doen en laten wat we willen. Willem rijdt om half 11 naar De Haan. Om half een gaan we terug. Dat past mooi in onze plannen. Dus we gaan mee, net als iedereen.

We komen in een klein duindorpje met knusse straatjes en terrasjes. Lekker koffie drinken en de appeltaart is warm tot onze verbazing en héél erg lekker met die grote toef slagroom er bij.

We wandelen wat en gaan zitten kijken op een bankje. Daar in de buurt is een halte van de kusttram. Ik verheug me al op de middag. 

We rijden op tijd terug naar Oostende en worden bij de havens uitgezet. Onkundig als we waren van  hun plannen zit een ritje met de tram er niet meer in. We lopen in etappes terug naar het hotel. Het is mooi en schoon aangelegd, zouden de Belgen zeggen, maar er is geen enkel duintje meer te zien. Alleen het zand van het strand dat duidelijk ook een facelift heeft gehad. 

We doen het rustig aan want er valt veel te beleven op de boulevard. Thuis gekomen wachten we op de vrouwen. 

Wat schaft de pot? 

* salade met tomaat en een kaaskroket in de vorm 

   van een schijfje.

* biefstuk met patat en sla

* crème brûlée.

De lichtflitsen komen niet van de fotograaf maar van een naderend onweer. 

Die avond gaat ieder op tijd naar boven om alvast met inpakken te gaan beginnen.

27 september – maandag.

Naar huis!

Vroeg op, want ontbijt mogelijk vanaf half 8.

Willem wilde om 9 uur rijden.

Bij de receptie flink wat drukte omdat de consumpties daar betaald moesten worden van de vorige avond. 

Maar we vertrekken gewoon klokslag negen met een wolkendek boven ons.

We rijden naar Antwerpen. Een vrouwelijke gids stapt daar in en vertelt op een geestige en leuke manier over de geschiedenis van de haven van Antwerpen. Aan het eind van de rit neemt ze ons mee naar buiten om te voet nog het een en ander toe te voegen aan haar verhaal. 

En dan begint het zachtjes te regenen én ….. de meeste plu’s en regenjassen liggen nog in de bus.

Onderweg in Nederland leest Simon zijn laatste verhalen voor in ons eigen dialect en belooft de verhalen naar Irene Schuijl te brengen. 

De eindmaaltijd is over-heer-lijk !

Hier, in Wognum, hebben we gegeten met een volle gedekte tafel en als je nog wat lustte, dan hoefde je maar te kikken. Dus de tevredenheid was groot.

Hup in de bus.

Nog een klein eindje rijden.

In een mum van tijd staan we op de haven en lopen één voor één bij Guusje langs om de koppen te tellen voor de boot. 

Aan boord nemen we afscheid van elkaar en wensen elkaar ’t allerbeste toe en misschien tot een volgend jaar.

Reiscommissie bedankt.

We hebben allen volop genoten van de reis en van elkaar.

Simon Dros.

Een impressie van de reis door

één van de medereizigers, die

natuurlijk niet alles heeft gezien!